Het dagboek van Melissa Kampers – 30 september 2021

30 september 2021

Vandaag is een dag dat volgens mij iedereen er even helemaal doorheen zit. Ik zag zoveel inmiddels bekende gezichten voorbij komen vandaag en gisteravond. In tranen. Uitgesloten worden, niet meer naar binnen mogen bij een restaurant of bioscoop. Het lijkt allemaal zo basis maar totdat je het zelf voelt om geweigerd te worden als een hond die niet welkom is dan heb je er geen idee van hoe schadelijk en lelijk deze coronapas invoering is. Het breekt de harten van zelfs de sterkste mensen.

Wat mij enorm verdrietig maakt is het feit dat zoveel mensen het niet zien. Alleen maar met zichzelf bezig zijn. Zij hebben hun QR-code en zitten lekker warm en knus aan tafel in hun favoriete restaurant. Ze kijken toe hoe hun medemens zonder die QR-code geweigerd worden aan de deur en het interesseert ze helemaal niets.

Dit alleen zou genoeg zijn om intens verbitterd te raken. De moed op te geven. De samenleving het maar te laten voelen. Zien zij dan niet waar dit naartoe gaat? Zien ze niet dat dit ook hun toekomst en vrijheid betreft? Nu zit je nog veilig met je twee prikjes maar straks komen daar nieuwe voorwaarden aan, nieuwe prikjes die jij moet nemen want anders sta je straks ook buiten door het raam te kijken in december hoe de deugdmensen hun van hun galgenmaal genieten.

Ik sta mezelf niet toe om het ooit op te geven of om de emoties de overhand te laten nemen maar ik ben intens verdrietig en je mag het eerlijk weten. Ik laat een traantje. Dit gaat door merg en been. Onze wereld, onze menselijkheid zo naar de vernieling zien gaan. We mogen dit niet laten gebeuren! 

Ik vraag me af of iemand mijn dagboek leest over 2 jaar. Over 10 jaar? In wat voor wereld leven we dan? Maar ik moet bij het nu blijven en de kracht in mezelf vinden om door te gaan voor mezelf en voor al mijn dierbaren. Eigenlijk voor iedereen hier op aarde, zelf zij die dit nu nog in stand houden. Dit verliezen is voor mij geen optie. Onze menselijkheid en vrijheid is altijd het hoogste goed waarvoor gevochten moet worden.

Ik denk aan de geschiedenis van onze mensheid en hoe dit niet de eerste keer is dat een revolutie noodzakelijk was om het volk te bevrijden van de tirannie van een Elite. Ik geloof dat ook nu weer de gebeurtenissen in de wereld direct te herleiden zijn naar een Elite groep die hun wil op de wereld willen opdringen. Hun agenda. Hun QR-samenleving zodat zij elk mens kunnen controleren als digitale slaven. Zij zien zichzelf als rechtmatige stakeholders van de Aarde terwijl het volk niets anders dan product is, vee om mee te doen en laten wat zij wensen. Er zullen vast mensen zijn die dat een complottheorie noemen en mij als wappie zien maar ik zie het heel goed. Alles maar dan ook werkelijk alles wat ik vorig jaar zag aankomen dat door de wereld belachelijk gemaakt is werkelijkheid geworden. 

Toch schijnt het tot veel mensen nog niet door te dringen. Ze gaan gewoon maar door met hun leventje. Ontwijken de conflicten. Spelen een spelletje van net alsof alles normaal is. De koning zei het zelf, niet normaal maken wat niet normaal is en in een andere video sprak hij zelfs over het feit dat de coronacrisis nooit misbruikt mag worden om vrijheden en rechten af te pakken. Ik snap die man niet meer. Welk dubbelspel speelt hij? Aan de ene kant draagt hij schijnbaar met trots het World Economic Forum – Sustainable Development Goals speldje en doet hij mee aan het toneelspel en aan de andere kant lijkt hij rechtstreeks de mensen aan te spreken die trouw aan de Koning hebben gezworen om wat er nu gaande is in de wereld niet te laten gebeuren.

Ik vrees dat het nog erger moet gaan worden en waar ligt de grens? Mag ik straks de supermarkt niet meer in? Mag ik straks niet meer naar mijn werk? Mag ik straks nog wel mijn huis uit zonder geldige QR-code? Er zijn al landen die zover gaan en Nederland is maar een stap verwijderd van deze realiteit. Gaan mensen het dan inzien of blijven ze rustig dooreten, hun schouders ophalend naar de tirannie. Ik weet het, het kwaad van de tirannie word zelden gezien door zij die zich er niet tegen verzetten maar er moet toch bij zelfs de meest onwetende persoon op aarde een moment komen van inzicht, van realisatie dat dit foute boel is?

Ik blijf hoop hopen. Ik zal nooit zwichten al pakken ze alles van me af. Al moet ik op straat leven en vechten om in leven te blijven. Als ik zwicht voor deze tirannie dan is alles verloren en dat is niet mijn realiteit. Misschien dat onze zucht naar conflict en overwinning zo sterk is dat wij collectief deze waanzin gemanifesteerd hebben maar mijn passie voor vrijheid en liefde is vele malen sterker dus als wij met onze wil en onze hart manifesteren dan zal ook een toekomst van vrijheid en liefde vorm gaan krijgen in de wereld die wij zien en beleven. Het is met deze gedachte dat ik weet dat wij gaan winnen en dat het gevoel van bevrijding dat wij dan ervaren op dat moment het meest intense gevoel  zal zijn dat een mens ooit kan ervaren. Een collectieve bewustzijnsverandende ervaring. Dat is in mijn ogen het Grote Ontwaken.

Pin It on Pinterest