Op maandag besloot ik om even een weekje afstand te nemen van nieuws en social media. Niet dat bij mij de televisie aangaat. Daar was ik twee jaar geleden al mee gestopt, maar de interacties op social media zorgen wat dat betreft voor voldoende blootstelling aan de propaganda en NLP praat van mainstream media en de overheid. Ik kreeg op de valreep van mijn sabbatical nog wel het omikronzin verhaal mee. Een nieuwe variant uit Zuid-Afrika. Je lacht je werkelijk rot om de manier waarop dit weer gebruikt word om angst te zaaien. Wie er nu nog intrapt mist een aantal chromosomen en heeft het bewustzijn van een baksteen.
Ik had rust nodig, dat en overzicht. We zitten nu meer dan twintig maanden midden in deze waanzinnige wereld en tegen de stroming in zwemmen put je op een gegeven moment uit. Je moet voor jezelf momenten inlassen dat je even op adem kunt komen want de reis is lang.
Dus wat heb ik gedaan in zeven dagen herstel en relatieve rust? Het begon maandag en dinsdag met vooral heel veel bijslapen. Nu was dat niet heel lastig aangezien ik in de ochtend uit een nachtdiensten cyclus was gekomen dus dan heeft mijn lichaam altijd wel wat extra behoefte aan rust.
Wat ik meteen merk al meteen in die eerste twee dagen is de behoefte om berichten te checken uit angst dat iets belangrijks je ontgaat. Natuurlijk is deze “fear of missing out” een blok aan het been waar je het beste meteen afscheid van kan nemen voordat het meer schade aanricht dan je lief is want wat mis je nu werkelijk?
In de rust terugkeren naar de kern en jezelf terugvinden terwijl er zoveel herrie om je heen is. De stilte opzoeken om je gedachten vrij te kunnen maken zodat je gewoon simpelweg kan zijn zonder oordeel. Dat op zich is al een kunst voor de corona crisis, maar in deze tijd is het helemaal een opgave. Zodra je op zoek gaat naar een corona propaganda detox dan is het eerste dat opvalt dat je aan alle kanten bestookt word. Ik kan het internet niet op, mijn telefoon niet aanzetten zonder ermee geconfronteerd te worden. Zo’n detox vraagt dus om een hardcore disconnect van al dat soort zaken en daar is op zich niets mis mee. Toch merk ik dat ik er moeite mee heb.
Het is donderdag 01:13 uur wanneer ik dit schrijf en ik ben helemaal ontregeld. Ik kan niet meer slapen. Om 19:30 uur ging bij mij het licht uit en nu moet ik het bed uit. Mijn brein is actief. Ik heb geprobeerd om zoveel mogelijk afstand te nemen van social media maar een vluchtige blik op YouTube bracht mij naar een betoog van Pepijn van Houwelingen over waar wij de grens trekken in ons land. Het was een ijzersterk en beschaafd betoog ondanks pogingen om zijn partij Forum van Democratie te framen als complotdenkers en brabbelaars.
Je kan er ook niet omheen. Er is geen ruimte meer voor publiekelijk debat over bijvoorbeeld corona. Feiten kunnen op verschillende manieren geïnterpreteerd worden echter krijgen we een eenzijdig verhaal te horen en de rest wordt gecensureerd en bij voorhand gediskwalificeerd door mensen die zelf bedenkelijke kwalificaties hebben om dat recht toe te eigenen. Er zijn steeds meer experts die vrezen zich tegen het overheidsbeleid uit te spreken uit angst voor represailles. Fundamenteel blijft ons recht om te kiezen wat wij in, met en aan ons lichaam laten doen en vrijheid zonder ongelimiteerde overheidsinvloed en controle is essentieel. Vrijheid is geen keuze maar een plicht.
Mijn kleine vergrijp dat mijn social media detox verstoord wordt meteen afgestraft met weer een stroom van gedachten en zorgen over de nabije toekomst. Het woord “vaccinatieplicht” valt steeds vaker, zoveel lokaal in Nederland als op Europees niveau. Ik denk dat het realistisch is om in te schatten dat die plicht er werkelijk gaat komen. Er lijkt geen ontkomen aan en dan krijgt je rug recht houden een nieuwe dimensie. Dat gaat mijn leven en dat van vele van mijn dierbaren heel erg moeilijk maken en zo zullen wij genoodzaakt zijn om daar nieuwe stappen in te zetten. Om dus mijn eigen vraag al op zo’n korte termijn te beantwoorden? Wat mis je nu eigenlijk? Voor mij mis ik de primaire drive achter mijn strijdlust om dit tot een goed einde te brengen als ik mezelf niet meer blootstel aan berichtgeving over deze tijd. Het is juist de pijn die ik voel bij woorden zoals bijvoorbeeld dwang, drang, uitsluiting en polarisatie die ik nodig heb om de noodzaak van vrijheid en liefde te voelen. Het dwingt mij om de hoofdrol te spelen in mijn eigen film.
Voor mij is blijft 1 ding zeker ongeacht wat. Ik zal nooit zwichten voor tirannie. Het gaat mij niet eens meer om het wel of niet vaccineren. Dat was voor mij nooit de hoofdzaak. De hoofdzaak is het verlies van fundamentele vrijheid en grondrechten en gedwongen worden in een nieuw systeem dat nog zieker is dan het oude systeem. Ik kan daar niet in mee.
Een ander ding dat duidelijk is geworden is dat deze tijd ons dwingt om te groeien. Hoe meer jij je verzet tegen de tirannie des te meer vergt het van je persoonlijke kracht en ontwikkeling om daar een goede weg in te vinden. Het is waar wat ze zeggen over moeilijke tijden. Het vormt inderdaad het karakter van de mens. Het maakt je tot een sterker persoon.
Voor het eerst in mijn leven lijkt de komst van een volksrevolutie onvermijdelijk. Ik behoor met mijn visie en gevoel tot de groep die geloven in een Society 4.0. Een samenleving dat bottom-up en vooral lokaal bestuurd word en waar de vrijheid en rechten weer heel duidelijk bij het individu komt te liggen zonder inmenging van grote corporaties en Elite. Een clash zal dus volgen. Een botsing tussen een volk dat nog geloofd in vrijheid en een Elite dat geloofd in totalitaire controle over ons. De vraag hoe dat gaat aflopen is nog niet duidelijk te beantwoorden. Ik hoop alleen dat het vreedzaam kan al is het mij nu al opgevallen dat dit opkomende regime zijn hand er niet voor omdraait om het geweldsmonopolie te misbruiken om tegenstanders hardhandig te ontmoedigen.
Maar goed. Het is allemaal leuk en aardig. Het behalen van mijn beoogde doel van deze week om te detoxen van het hele corona verhaal en social media is nu al problematisch gebleken. Ik kan schijnbaar toch niet volledig afstand nemen en in plaats van daar heel veel weerstand tegen te bieden accepteer ik dit gegeven en realiseer ik mij dat een deel van mijn passie en vuur juist zit in de vrijheidsstrijd die we voeren.
Een balans vinden is wellicht dus een beter plan. Niet volledig disconnecten, maar gewoon simpelweg meer momenten op de dag inlassen die mij rust en herstel bieden. Ik blijf het steeds uitstellen en ik weet niet zo goed waarom, maar ik denk dat een stukje meditatie mij daarbij kan helpen. Ik blijf alleen een interne weerstand voelen om hiermee te beginnen. Ik kan er niet zo goed mijn vinger op leggen. Misschien moet ik er even op mediteren.
Het is duidelijk geworden dat ik geen genoegen neem met een minder leven dan dat ik durf te dromen voor mezelf en voor anderen. Ik weiger te leven in angst en onder de controle, waanzin en willekeur van een ander. Ik heb maar een paar jaartjes hier op aarde. Dat is een gegeven en de rest is mysterie. Ik ben nu 41 jaar. Laten we zeggen dat ik op de helft ben. Moet ik nu als een mak lammetje genoegen nemen met dit mindere leven dat mij opgedrongen word? Een leven van QR-controles, eindeloze lockdowns en stigmatisatie omdat ik ervoor kies ongevaccineerd door het leven te gaan?
Natuurlijk niet. Waarom zou ik genoegen nemen met minder wanneer ik weet dat mijn leven zo voorbij is. Als ik nog dromen en verlangens heb dan is nu de tijd om ze te verwezenlijken nu ik nog gezond en helder van geest ben. Dat kan alleen in een vrije en liefdevolle wereld want dat maakt deel uit van mijn droom over een nabije toekomst waar ik mijn gezinnetje kan koesteren en kan genieten van die korte tijd hier op aarde. De geradicaliseerde gevaccineerden die hun status aan mij willen opdringen en mij willen converteren naar hun geloof en volgzaamheid zullen mij vast egoïstisch vinden als ik mijn eigen morele kompas volg en mijn eigen keuzes over mijn toekomst en lichaam maak maar is daar iets mis mee? Wat is er mis met egoïsme in deze context?
Helemaal niks natuurlijk. Als het gaat om je eigen integriteit, moraliteit en gewoon je eigen mens zijn dan kan dat alleen door egoïstisch te zijn. Het is tenslotte jouw leven en jouw ervaring van het leven en weet je wat het is? Ik gun iedereen deze vrijheid en recht tot zelfbeschikking en zelfontplooiing. Dus eigenlijk ben ik alles behalve egoïstisch. Ik sluit namelijk niemand uit en gun iedereen de vrijheid van keuze zonder dat ze daardoor het leven onmogelijk gemaakt worden. Ik respecteer de keuzes van anderen zolang ze de mijne respecteren. Het hele argument dat mijn vrijheid niet ten koste mag gaan van de volksgezondheid word in deze tijd misbruikt. Ten eerste is mijn individuele vrijheid niet ondergeschikt aan de vrijheid van de meerderheid want het zijn juist onze grondrechten die bedoeld zijn om ons te beschermen tegen zo’n tirannie van de meerderheid, maar misschien nog een belangrijkere reden waarom dit argument niet geldig is is omdat er doelbewust een misvatting is gecreëerd in de samenleving dat mijn vrijheid en het kiezen om niet te vaccineren op wat voor manier dan ook een reële bedreiging voor anderen zou zijn. De werkelijkheid toont niet alleen aan dat ruim 98 procent van de wereldpopulatie niets te vrezen heeft voor het virus, maar dat vaccineren ook niet die beoogde bescherming bied die beloofd was. De natuur heeft ons de middelen gegeven die we nodig hebben om zo’n virusuitbraak het hoofd te bieden. Het zijn de belangen van rijke en machtige elitaire partijen, instanties, corporaties en betrokkenen die gebaat zijn bij het in stand houden van de illusie dat hun spuitjes en pilletjes de enige en beste weg is naar immuniteit. Wat je ook moet beseffen is dat ze onze vrijheden en rechten hebben gestolen en deze nu onder voorwaarde mondjesmaat teruggeven wanneer we gehoorzamen en weer kunnen ontnemen wanneer ze ook maar willen, zelfs als je gehoorzaamd. Dit is de willekeur en waanzin waar voor gewaarschuwd is.
Ze zeggen spring en wij vragen: hoe hoog?
Ik ga nog even een paar uurtje proberen te slapen. Lekker knus tegen de warme billen van mijn geliefde aankruipen want het zijn de dierbaren in ons leven die meer betekenis en kleur geven aan het leven. De verbinding en liefde die we delen, dat is voor mij oprechte solidariteit. Ik hoop dat we een samenleving kunnen realiseren waarin dit het uitgangspunt kan zijn en waar menselijkheid gevierd wordt door de vrijheid die wij verdient hebben. Niet door onze gehoorzaamheid in het nemen van een prikje of een groen vinkje, maar door de prachtige liefdevolle spirituele wezens die we werkelijk zijn. Wij delen deze menselijke ervaring met elkaar voor een relatief korte tijd. Laten we er iets moois van maken. Het leven is een geschenk en wat we nu doen is dit wonderbaarlijke geschenk verkwanselen door angst, haat, afgunst en corruptie.
De avond is aangebroken. Na een vroege dienst nog een uitgebreide powernap gedaan. Deze gefaalde poging om van social media en corona propaganda te detoxen heeft wel gezorgd voor een inhaalslag aan slaap. Ik heb nog nooit zoveel geslapen in een week dus misschien geen gefaalde poging, maar toch geslaagd? Mijn doelstelling was tenslotte om op te laden voor weer een periode en ik voel me zo. Ik voel me goed terwijl de wereld in verdere krankzinnigheid terechtkomt.
Je ziet dat ze de ongevaccineerden willen verbannen en de middelen worden steeds heftiger. Het lef en zelfingenomenheid waarmee ze onze vrijheden en grondrechten schenden is stuitend te noemen, maar het grote voordeel is dat steeds meer mensen zien in wat voor soort oorlog we terechtgekomen zijn. Laat die vaccinatieplicht maar komen, ze dreigen er al maanden mee. We weten allemaal dat het gaat komen, ook in Nederland. Laat het maar gebeuren want zwichten doe ik sowieso niet. Als wij met onze rug tegen de muur staan, verbannen worden uit dit corrupte, ziekelijke totalitaire systeem dan is er ook geen enkel excuus meer om niet over te stappen op een parallelle samenleving met vrije, liefdevolle mensen. Ik hoef hun systeem niet, ik geef niets om een QR app en neppe figuren die zichzelf in de maling nemen. Hou die rotzooi maar.
Wij gaan iets anders beginnen. Iets heel moois en zodra we het hebben laten wij het nooit meer afpakken. Iedereen is welkom bij ons. Wij doen niet aan uitsluiten en onderdrukken. Het enige wat je mee moet nemen is je liefde en menselijkheid.