Klimaatwaanzin: € 28 MILJARD voor 0,0000000036 temperatuurdaling?

Het lachwekkende beleid dat ons uitlacht

De absurde kosten van klimaatbeleid: € 28 MILJARD voor een minieme temperatuurdaling

De recente beslissing om € 28 miljard te investeren in een voorspelde temperatuurdaling van slechts 0,0000000036 graden Celsius heeft veel opschudding veroorzaakt. Het feit dat de minister er zelf om moet lachen, maar eigenlijk ons en de boeren uitlacht, geeft aanleiding tot ernstige bezorgdheid. Deze klimaatwaanzin heeft al geleid tot wanhoop onder de boeren, die hun toekomstperspectief zien vervagen. Het lijkt alsof we ons in een bizarro land bevinden, de clowneske versie van de Aarde in een oneindig multiversum van mogelijkheden. De absurditeit van de situatie is zo groot dat geen enkel getal, hoeveel nullen er ook achter de komma staan, adequaat kan beschrijven hoe irrationeel en extreem gestoord deze waanzin is.

Het negeren van kosten versus impact: Nederlandse beleidsmakers en de klimaatagenda

In hoeverre hebben Nederlandse ministers en volksvertegenwoordigers die dit beleid steunen, ooit gehoord van de afweging tussen kosten en impact? Het lijkt erop dat ze deze fundamentele overweging negeren. Zelfs tijdens de COVID-19-pandemie is er nooit een serieuze kosten en baten analyse uitgevoerd, of in ieder geval niet openbaar gemaakt en er is geen enkele actie op ondernomen. In plaats daarvan hebben ze blindelings en loyaal het mondiale narratief gevolgd, en nu herhalen ze dit gedrag met betrekking tot de klimaatagenda.

De waarde van investeren in sociale problemen: € 28 MILJARD beter besteed

Stel je eens voor wat er mogelijk zou zijn als we die €28 miljard zouden besteden aan urgente sociale problemen zoals armoedebestrijding, onderwijs en gezondheidszorg. Deze kwesties hebben directe en meetbare voordelen. Bovendien zou een verbetering van de welvaart ook een positieve impact hebben op het klimaat. Zelfs als het klimaat een belangrijk agendapunt blijft, is het beter om ons geld te gebruiken om de welvaart te vergroten en daarmee indirect ook het klimaat te helpen.

Gebrek aan verantwoordelijkheid: Het probleem met langetermijnplannen voor het klimaat

Het probleem met langetermijnplanning zoals die voor het klimaat is dat het beleidsmakers gemakkelijk maakt om uiteindelijke verantwoordelijkheid te ontlopen als blijkt dat de beoogde resultaten niet worden behaald. Er is dan geen enkele druk om de juiste beslissingen te nemen. Op deze manier kunnen beleidsmakers hun Marxistische bucketlist afwerken en afvinken zonder veel weerstand te ondervinden. Dit alles gebeurt echter ten koste van het gewone volk, dat moet opdraaien voor de ideologieën van de (klimaat)elite.

De sociale gevolgen van extreme financiële lasten: De ongelijkheid groeit

Het opbrengen van dergelijke extreme bedragen door de samenleving treft vooral de arme mensen in ons land. Dit verergert de reeds bestaande ongelijkheid en draagt bij aan de afbraak van de middenklasse. Dit heeft ernstige gevolgen voor onze democratie. De verschillen tussen arm en rijk zullen verder toenemen, waardoor de sociale cohesie onder druk komt te staan.

Politiek zonder consequenties: Het vernietigende effect van radicaal-linkse beleidsmakers

Ondanks de absurde situatie waarin we ons bevinden, lijken ze vastbesloten om dit beleid er gewoon doorheen te drukken. Ze doen dit met een lach op hun gezicht en schouders ophalend, volkomen onverschillig voor de verwoestende impact van het radicaal-linkse beleid dat steeds meer terrein wint. Ons land wordt niet bestuurd, maar vernietigd door activisten die zichzelf politici noemen. Dit is een zorgwekkende ontwikkeling die een bedreiging vormt voor onze samenleving en haar waarden.