Nemen wij het leven niet te serieus?

Ik denk hierover na en kom dan tot een inzicht. Dat het leven een dans is en dat er geen duisternis is zonder het licht. Dingen bestaan alleen in relatie tot elkaar.

En niets is fundamenteel goed of slecht. Het zijn bewegingen van vrijheid. Mogelijkheden. Manifestaties zodat wij onze creatie kunnen ervaren. Niets is echt goed of slecht. Alleen ons denken maakt het zo.

Ik geloof dat wij al reeds in een staat van volmaakte liefde, schoonheid en gelukzaligheid verkeren en in het weten dat dit ons thuis is het spel kunnen spelen van het leven. Het pijn durven lijden wetende dat wij altijd terug zullen keren naar puur genot.

En zo zie ik het leven niet als een lijdensweg maar als een geschenk. Een avontuur. Als een kind, speels de wereld verkennend.

Laten wij de speelse onbevangenheid in onszelf ontwaken en dit avontuur met een glimlach op ons gezicht tegemoet gaan. Liefdevol en vol passie.

Zeg nou zelf. Wat is nou mooier dan liefde. Het kwaad kunnen overwinnen, is dat niet een beloning? Ik ben dankbaar voor de gelegenheid om een beter mens te zijn. Ik zou niet met de tirannen willen ruilen. Meteen gaan huilen

Het is deze luchtigheid en liefde waar tirannie nooit een antwoord op heeft. Zoveel licht kan de duisternis niet opslokken want tenslotte, zoals mijn bericht begon. Het ene kan niet bestaan zonder het ander en zo blijven wij samen dansen.

Je wordt geboren als een vrij mens met het leven als geschenk. Elke seconde die wegtikt is een kans om het leven te vieren en expressie te geven aan je liefde en dromen. Elke seconde een moment om die schoonheid die in jou zit te delen met de medemens.

Het is niet de bedoeling dat wij dit geschenk van vrijheid weggegeven om er angst en droevigheid voor terug te geven. De vrijheid moet je delen en vrijheid moet je vermenigvuldigen.

Alles, van overheid tot farma zijn virtuele constructies. Onderdelen in een systeem met als oorspronkelijke visie om ons meer vrijheid en gezondheid te geven. Het moment dat dit soort constructies het tegenovergestelde teweegbrengen is het moment om afscheid te nemen van ze.

Dat moment is nu aangebroken.