Het dagboek van Melissa Kampers – 11 oktober 2021

11 oktober 2021

Ik ben vandaag tot de pijnlijke realisatie gekomen dat er geen enkele mensenrechtenorganisatie is die zich heeft uitgesproken tegen de structurele schendingen van onze vrijheden en rechten sinds de corona pandemie begon. Het is allemaal gebakken lucht waar deze mensen beweren voor te staan. Jarenlang zijn ze minutieus bezig om elke vorm van discriminatie vast te stellen en nu dat er miljoenen Nederlanders op basis van hun medische status uitgesloten en gediscrimineerd worden spelen deze mensenrechtenorganisaties geen enkele positieve rol in het opkomen voor onze vrijheden en grondrechten.

Wat een aanfluiting. Wat een lachertje. Van mij mogen ze al die organisaties per direct opdoeken want je hebt er geen reet aan. Ik vraag me dan ook werkelijk af hoeveel subsidie ze allemaal krijgen en hoeveel ervan direct of indirect uit onze eigen zakken betaald word. De enige integriteit en moraliteit die ik zie in de wereld komt uit eigen hoek, de rest van de wereld lijkt helemaal gek geworden, knettergek. 

Er is geen recht in Nederland. Het is allemaal een leugen. Wij leven in een dictatuur waarbij de ongevaccineerden nu vogelvrij zijn verklaard en als 2e rangs rechteloze burgers door het leven moeten gaan. Het is voor mij duidelijk wat er moet gebeuren. Wij moeten weg uit dit systeem en zelf onafhankelijk verder. Een continent voor alle gelijkgestemde waar wij zonder bemoeizucht van het oude systeem ons eigen bestaan opbouwen want ik geloof niet meer dat onze visie voor liefde en vrijheid ooit nog te verenigen is met het systeem waar wij in gevangen worden gehouden. Het vertrouwen is onherstelbaar beschadigd en onze belangen te verschillend van elkaar.

Mensen blijven terugkomen op de hoop van verbinding en ja we moeten het op zekere hoogte blijven proberen of in ieder geval open blijven staan voor anderen. Ik zal dan ook nooit anderen uitsluiten op basis van hun medische status of zelfs hun mening maar zodra deze mensen actief bijdragen aan mijn onderdrukking dan hebben we toch een groot probleem. Ik kan niet serieus doen alsof het allemaal wel oké is of acceptabel. Ik werk er niet aan mee. 

Ik denk wel dat wij, zolang wij nog in dit systeem leven moeten blijven proberen om mensen bewust te krijgen van wat er werkelijk speelt en waar het naartoe leid maar het is de hoogste tijd dat wij ook gaan werken aan een exit-strategie. Mensen spreken over een parallelle samenleving en ik denk dat zo’n idee steeds meer in populariteit zal toenemen.

Er gaat namelijk voorlopig geen einde komen aan de waanzin dus hoe gaan wij ons hoofd boven water houden terwijl de vloedgolf van alle kanten op ons afkomt?

De volgende kunstmatig veroorzaakte crisis is alweer aanstaande. De energiecrisis. Mensen zullen letterlijk in de kou zitten deze winter en financieel kapot gemaakt worden door wanbeleid en de linkse inclusieve en duurzame ideologie die meer op een marxistische kinderfantasie lijkt dan een intelligente visie dat werkelijk de problemen van onze tijd kan oplossen. Deze mensen waarvan velen ervan nauwe banden hebben met het World Economic Forum leiden aan grootheidswaanzin. Ze zien zichzelf als “denkers” en filantropen. Klaus Schwab noemt ze stakeholders van onze planeet Aarde. Niets is zo gevaarlijk als wereldverbeteraars met een narcistische persoonlijkheidsstoornis en toch lijken dit soort slag mensen voornamelijk de top te bevolken van zo’n beetje elk orgaan en instantie die iets van beleid bepaald in de wereld. 

Onze samenleving is geïnfecteerd met deze doorgedraaide ideologie die al in het verleden voor verschrikkelijk veel leed en doden heeft gezorgd. Denk aan de Grote Zuivering van Jozef Stalin die elk tegengeluid uitschakelde of veroordeelde tot dwangarbeid in de Goelag. Een dergelijke zuivering zien wij nu ook bij iedereen die bewust ongevaccineerd is of zich kritisch uitspreekt tegen het coronabeleid. Je ziet dit gebeuren in het onderwijs en in de zorg. Het komt voor onder de wetenschappers maar ook bij bijvoorbeeld de Politie. Om maar niet te spreken over de eenduidigheid van denken op televisie. Als er al tegengeluid word uitgenodigd voor een gesprek dan is dat alleen maar met de intentie om het belachelijk te maken. Op social media is vrijheid van meningsuiting verleden tijd. Elke kritische uitspraak over vaccinaties, beleid of klimaat wordt beantwoord met een verwijdering van je post of een blokkade. Na een aantal keren verwijderen ze gewoon je account. 

Zo zie je dat elke poging om toenadering te zoeken en de dialoog aan te gaan onmogelijk wordt gemaakt. Dit heeft ernstige gevolgen voor onze samenleving want dit veroorzaakt een tweedeling en creëert onbegrip. Zolang we niet openstaan voor elkaars argumenten dan is verzoening onmogelijk. Er moet een moment van collectief besef komen dat wij ons allen begeven op de rand van een afgrond waarvan de bodem heel duister en kil is. 

In ons allen moet een leider opstaan die leeft vanuit een sterk gevoel van integriteit, rechtvaardigheid en moraliteit. Pas zodra wij in harmonie zijn met de liefde die in ons zit en wij werkelijk vanuit een fundamenteel gevoel van vrij zijn kunnen handelen bestaat voor ons de kans om een betere wereld te manifesteren. Zie het als een spoedcursus bewustzijnsverruiming. 

1 ding is zeker. Ik zal nooit meer vrijheid voor lief nemen. Ik begrijp nu dat vrijheid altijd een strijd zal blijven, maar ook dat zonder deze vrijheid de mensheid niet kan groeien en bloeien.

Pin It on Pinterest