Het dagboek van Melissa Kampers – 10 december 2021

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik heb geschreven. Ik heb meer met verbazing gekeken naar het selectieve geheugen van sommige mensen die nog geen drie maanden geleden zeiden nooit een 3e prik te nemen en nu doen alsof een boostershot halen een soort dagje uit is. 

Als je in gesprek gaat dan kom je er al snel achter dat het helemaal niet om het virus gaat waar ze zo bang voor zijn al zullen sommigen zichzelf en anderen dat wijs willen maken, maar al snel kom je achter het werkelijke probleem. 

Ze verliezen hun groene vinkje en dus hun zogenaamde mondjesmaat teruggegeven vrijheden.

Als ik dan spreek over de noodzaak voor verzet tegen het beknotten van onze fundamentele vrijheden en rechten omdat wij deze niet meer terugkrijgen zonder strijd zodra we ze kwijt zijn dan komt er werkelijk een droevig verhaal.

Ze geloven niet in hun eigen kracht. Ze geloven niet dat zij het verschil kunnen maken en dus blijven ze gevangen in dit systeem dat ze volledig afhankelijk heeft gemaakt. Het meest ontkrachtende wat een mens over zichzelf kan zeggen is “ik kan er toch niets aan veranderen” en natuurlijk is dat dan een zelfvervullende voorspelling want als je niet in jezelf geloofd dan ben je allang een slaaf van het systeem en daar maken anderen dan gretig gebruik van.

Een groot deel van de mensen die nu zo enthousiast voor de boostershots gaan hebben geen flauw benul wat het eindstation zal zijn. Ze zien niet in dat ook hun leven voorbij is zodra jij je lichamelijke integriteit, vrijheden en grondrechten opgeeft. 

Wij hebben helemaal niet het recht om deze vrijheden en grondrechten die door andere generaties zijn mogelijk gemaakt door hun bloed, zweet, tranen en mensenlevens op te geven. Deze vrijheden en grondrechten zijn bedoeld voor iedereen en voor elke generatie, ook de generaties die nog volgen. Waar haal je het lef vandaan om deze hardbevochten rechten en vrijheden op te offeren voor de waan van veiligheid terwijl je niet de verantwoordelijkheid neemt om jezelf in de echte waarheid te verdiepen? Waar haal je het lef vandaan om te denken dat je voor anderen kan bepalen welke vrijheden en rechten zij maar op moeten offeren voor jouw waanideeën?

Ik zie dat de tijd begint te dringen. Er bestaat een groep mensen die maar weigeren om door de knieën te gaan en ze proberen alles om dat alsnog voor elkaar te krijgen. Zelfs de Neurenberg code is niet meer heilig in deze krankzinnige tijd. Ondertussen begint de weerstand te groeien door hun eigen gretigheid en haast. Ze willen alles hebben en ze willen het nu en als het niet lukt naar wens dan begint het stampvoeten als een klein kind. 

We zijn in zwaar vaarwater terechtgekomen en het is nu belangrijk om het hoofd koel te houden en het hart warm van liefde en passie voor het leven. Ze zullen je proberen te breken en jij mag dat niet laten gebeuren. Wij moeten allemaal sterk en integer blijven. Wij moeten ons morele kompas blijven volgen ook als de anderen valsspelen. 

Er was even een bitter momentje deze week. Ik zat er niet lekker in. Het kan enorm frustrerend zijn om te zien hoe gewillig mensen meegaan in de leugen dat tot onze slavernij zal leiden terwijl ze op andere fronten zo uitgesproken en pienter zijn. Hoe is het dat dit dan voor zoveel mensen een blinde vlek is? Is de massahypnose een groot succes? Ik vrees van wel.

Hoe kunnen wij de massahypnose alsnog doorbreken? Ik weet het nog niet. Ik denk dat we in ieder geval nooit moeten stoppen met het delen van de waarheid. We moeten nooit stoppen met het exposen van de corruptie, het delen van de feiten en cijfers en we moeten vooral een beroep blijven doen op de integriteit en moraliteit van mensen.

Wij mogen nooit normaal maken wat niet normaal is dus blijf het benoemen. Elke dag weer. Hou die spiegel voor en laat mensen hun eigen depressie, onmenselijkheid en verslagenheid zien dat het onvermijdelijke gevolg zal zijn van hun gehoorzaamheid. Zij gehoorzamen een regime dat hun ziel volledig zal uithollen.

Blijf ook heel goed op elkaar letten. Het zijn tijden zoals deze dat veel mensen besluiten om er stilletjes uit te stappen. Je weet dan wel wat ik bedoel. Laat liefde regeren ongeacht hoe iemand erin staat. Laat ze niet vallen. Geef het niet op en ja ik weet dat het soms zinloos lijkt en ik voel dat ook maar we moeten elkaar helpen met het niet toegeven aan dat soort gevoelens van verslagenheid en uiteindelijke onverschilligheid en verbitterdheid.

Het lijkt misschien dat ik het zeg tegen iedereen die dit leest, maar ik zeg het ook tegen mezelf want het zijn de echt belangrijke dingen zoals liefde, verbinding en vriendschap waar wij onszelf het meest aan moeten herinneren. We worden zo makkelijk afgeleid door de negatieve energieën die wij denken waar te nemen, maar uiteindelijk is het ons denken over de dingen die wij waarnemen dat bepalend is voor ons voelen en ons voelen beïnvloed ons gedrag en zo kom je in een zelfversterkende cyclus terecht en als dat niet een positieve is dan is het wel een negatieve dus blijf bewust van je gedachten.

Pin It on Pinterest